واسه اولین بار یکی میاد تو زندگیت. تو هم خوشت میاد چون تورو دوست داره. کم کم به هم عادت میکنید. وابسته میشید یه جواریی که فک میکنید. بدون هم بودن واستون محال شده. این رابطه میشه عشق اول. وقتی میره تو میمونی و هزار تا خاطره. با کلی تنهایی و سوال بی جواب. خلاصه قشنگترین روزای زندگیت میشه غم و غصه. میشه فکر کردن و به گذشته و یه عالمه چراهای بی جواب. همه ی این روزای سخت کم کم تو ذهنت کمرنگ میشه. سعی میکنی همه چیو فراموش کنی. اونقدر که همه ی خاطرات اون از ذهنت پاک بشه.

یه عشقی بود دنیایی ارزو اما چند روزیه بی وفایی میکنه دارم داغون میشم وخوب هم میدونه که دارم. داغون میشم اما باز ادامه. رو بکنم که دوس ندارم منتظر باش جوابهت خواهم داد. این اخرین پستیه که ازت بود خودت گفتی جوابتو خواهم داد موقع رفتنت حتی خدافظی هم نکردی. این سخترین وسنگین ترین جوابی بود که دادی. نبودنت حواسم رو پرت کرد. اخه من موندم چه کاریه.