بعضی از عزیزان بهتره که حجاب رو از این دخترا یاد بگیرند.

در حیاط کوچک پاییز در زندان. قرار نیست اینجا چیزی به اطلاعاتتان اضافه شود یا اینکه تصور کنید خیلی انسان فهمیده و با کمالاتی میشوید بعد از خاندن مطالب این وبلاگ. قرار نیست اینجا حرفهای خاله زنکی بزنیم و به ریش این و آن بخندیم. قرار هم نیست مطالب سیاسی و اجتماعی و این جور چیزها بنویسم. یعنی همان چیزی که شاید فکر کنی قرار هست هم نخیر جانم. نازک آرای تن ساقه گلی. و به جان دادمش آب.

درد من حصار برکه نیست درد من زیستن با ماهیانی ست که فکر دریا حتی به ذهنشان خطور نکرده است. و این ندانستن درد است. روز اول دانشگاه اتوبوس پنچر شد . طبق معمول هم شروع سخته هم پایان .

If you wake up at a different time in a different place, could you wake up as a different person? دلتنگی های وبلاگ نویس خیابان ۲۴ام. هر جور راحتی بخونش! من می بینم اما از چیزهایی که نمی بینم حرف می زنم. درست در این زمان است که تو می فهمی من چه چیزی را می بینم . به دستهایت نگاه کن .

اما این انسان بودن در وجود ماست. من و تو هم اسم مان انسان هست. من و تو هم از انسان بودنمان می ترسیم. من و تو می توانیم . می دانم تحمل ما ها را نداری دگر. چاره نیست عادت کن تا بودی همان خواهد بود. انسان بودن سخت گران است. دگر انسان بودن هم ارزوست. من و تو هستیم می بینیم. اما باز هم زندگی می کنیم. حکم حاکم بززگ ما قضاوت کردن. حاکم بزرگ شهر ما می بیند . و عادلانه حکم می کند.

Tekrari nemishavi ey tekraritarin tekrare roozhayam. این وجود یخ بسته تنها با حرارت نفس های گرم تو ذوب می شود! تنها تو می توانی . تویی که همیشه دیر پیدایت کرده ام! تویی که همیشه با خیالت بیشتر از خودت مانوس بوده ام! بی تو فرصت اندیشه ی دیگر ندارم . من در اوج شلوغی شهر نیز به تو می اندیشم . دلم برای آن خنده هایت تنگ شده است. دلم برای آن صدایی که مدتهاست به کام نشنیدمش تنگ شده است. تو نگاهم کن ! تنها تو می توانی .