در لحضه ی صفر ساعت دیواری. در لحظه ی صفر ساعت دیواری. من هستم و زخم کهنه ی بیداری. من هستم و آرزوی لبخند تو و. دستی که تو بر جراحتم بگذاری. در ساعت صفر زیر باران هستم. انگار تو در حوالی ام می باری. خوابیده ام و خواب تو را می بینم. تو بر سر گهواره ی من هشیاری. در آینه یک مرد به هم ریخته ام. در آینه یک عالمه ناهنجاری. در آینه یک مرد به خود می آید. وقتی که تو دستی به دعا برداری. البته فصلنامه گره توی لینک های وبلاگ هم هست.

بوسه ی کوچکی که چاقو شد. صورت گریه ای که میخندید. ز ن کنار سکوت موسیقی وسط یک اتاق می رقصید. روی شانه شلال موهایش رنج های سیاه را بلعید. صورتش مثل یک جوانی تلخ طرح زیبای یک جنایت بود. خون سرخ انار لب هایش روی فرش اتاق می پاشید. زن کنار سقوط موسیقی چرخ می زد به روی انگشتش.

آمبولانس اگر ده دقیقه دیرتر برسد. آسفالت مشکل را حل خواهد کرد. مرگ اگر یک هفته دیر تر می آمد. آسمان را در کیف مان بگذاریم. غروب بقیع که می شوی.

سومین جشنواره ی بین المللی شعرغدیر. شعر حوزه ی هنری آبادان. انجمن ادبی کار بندر امام خمینی. انجمن شعر باران تربت حیدریه. انجمن شعر قلعه تل خوزستان. گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه دزفول. انجمن جهانی شعر فراگفتار و سپید ایران. جلسه ی امروز جمعه ک.

این روزها به هر دری فکر می کنم بسته می شوم. 1 - مجموعه شعر علیه سنگ - نشر چشمه. اما شاعرهمیشه تنهاست وشاید بهتر این است که بگوییم که او عاشقی همیشه تنهاست. او پارادوکسی از یک وضعیت پیچیده است. برای شاعر بقیه ی مسائل در مرتبه ی دوم به بعد هستند وباز به قول یونگ این را تنها شاعران درمیابند.

متولد ماه اردی بهمن . چه بهمنی می شود امسال. ظ ; پنجشنبه ٢ بهمن ۱۳٩۳. ظ ; یکشنبه ۳٠ آذر ۱۳٩۳. ظ ; پنجشنبه ۱۳ آذر ۱۳٩۳. قول قول تا روز قیامت. این تناسب اتفاق ها را اتفاقی نمی دانم. امروز ابتدای همه چیز بود. ابتدای همه چیز بود برای من درست به اندازه مساوی انتهای همه چیز. و این تساوی به طرز شگفتی برابر است. امروز اولین روز بی توبودن بود. اونم تو شلوغترین روزهای کاری.

و سلولهایم از گلوله عبور کردند. تکه هایم را جمع میکنم. به تو پرت شده ام. و گلوله از سلولهایمان میگذرد. چشمانم را به آب دادم. موج به موج عبور کردم. تو در اسکله های دور دست. که توری خسته را به دهان گرفته بودند. و تنم را به تور میزنم. خودم را توی صدای جاشوها غرق میکنم.

من بر حاشیه رگ هایم چادر زده ام. آن جا که خشم پدر به عصمت مادر چنگ می زند من متولد می شوم. چشم دوخته ام به چشمانت. من نقره داغ رنج های توام. تو دستمال خونی معصومیت من. بگو بیگناه بود مرا به صلیب کشیدند. یادم مانده است از این جنس تصاویر همیشه. پله های رو به پایین. یادم مانده بود حرف های از این دست را. نام تک تک فرزندانش را. یادم مانده بود از این جنس تصویر زیاد. به رنج هام طعنه می زند.