ساقی ناب ترین می را در جام من بریز. دیگر نمی خواهم هشیار باشم. مست از پی این باده نابم. ساقی نابترین می را نمی خواهم اینجا چشمانی هست که مرا مست خویش کرده. چشمانی که همه غم های مرا یک تنه به دوش میکشد. چشمانی ناب تر از نبید. نامم را ندا گذاشته اند تا سكوت تمام روزهاي نبودنت را بشكنم! از من تا ربکا. چشماني نابتر از نبيد در شعر نو.

تفکری که مرا به برزخ می برد. می خواهمت چنانکه لب تشنه آب را.

دل تنگی هایم را به آسمانش می برم! همان نقطه ای که می گویند بیشترین فاصله اش با زمینش است به گمانم عرش او باشد. پا بر بستر تنهای شب. به خوابهای آشفته ی طفلی.

باران را در اغوش می گیرم. زندگی بی دلیل نیست وتومهم ترین دلیلش هستی. سلام به دوستای گل خودم مرسی که به وبم سر زدین. ولی خواهشاچند مورد رو رعایت کنید. ۱ - رفتن از وبلاگ بدون نظر ممنوع. اگر دل کندن اسان بود. فرهاد به جای کوه کندن.