لحظه ای که غمگینم! وقتی ساکت و بی روح. کنج خونه می شینم! وقتی لحظه ها سردن. یا که با خودم تنهام. شک نکن توو اون لحظه. من فقط تو رو می خوام. وقتی توو خودم می رم. بینمون این حرفا نیست! حال من مثه دریاست! گاهی موجا کوبند ن! لبهام به تو می خندن! آشفته از این سد ی. که گاهی بنا می شه. فوری رو به راه می شه. وقتی توو خودم می رم. شهر داره پ ر میکنه.

گاهیلازمه حتی دینمون رو هم تازه کنیم. پس چشم ها را باید شست,جور دیگر باید دید! امید است که غم از میان ما برود. یک سال گذشت تا 1 جمله رو یاد بگیرم. این اسفند هم تمام شد. داستان های یک گرگ پیر. شاید هنوز هم دیر نیست! دلنوشته های یک من تاشیست. حنجره ای نذر حسین ع. امید است که غم از میان ما برود.

از روزی که تو رفتی. نه حرف گوش می دهد. درد را پ ک پ ک می کشد. و سیکار را تند تند! سه شنبه سی و یکم تیر 1393. دستانم را که می گیری. دستانم را که می گیری. من دیگر از آن خود نیستم! حرارتم به اوج می رسد! و نمی دانم که این از شرم است. تصور روزهایی که باید نبودنت را لمس کنم! سه شنبه سی و یکم تیر 1393. بس که نوشتمت میان شعرهایم بی آنکه. اسفند بچرخانم میان واژه ها. سه شنبه سی و یکم تیر 1393. سه شنبه سی و یکم تیر 1393.