بعضی از ما اگر در غار زندگی کنیم راضی هستیم و برخی دیگر اگر در قصر باشیم باز هم ناراحت هستیم. وقتی مسابقه ای را می بازم از آن لذت نمی برم. بیش از اندازه چاق هستم.

این سایت را حمایت می کنم. یک نگاه , شد گناه , این اشتباه آخره. رفت و منو تنها گذاشت با کوله بار خستگی. گم شدم و تنها شدم تو کوره راه زندگی. رفت و نگاهی ام نکرد به این مسافر غریب. که بعد اون چی می کشه از این همه درد و فریب. رفت و نگاهمو ندید که غرق بارون و غمه. از این همه درد و فریب هر چی بگم بازم کمه. رفت و بازم تنها شدم با خاطرات بچگیم. با یک بغل شعرو غزل که گم شده تو زندگیم. رفت و کتاب عشقمون زیر غبار روزگار. از یاد اون رفت و حالا منم اسیرو بیقرار.

در زندگی زخم هایی هست که روح را آهسته و در انزوا میخورد و می تراشد. یک برگ از تمام این دفتر را از آنچه حقیقت است سیاه میکنم. برای تمام آنچه نبودم جنگیدم و اکنون میدانم که تمام آنچه بودم را باخته ام. آخرین قدم ها را پا به پای جلادهای سفید و لاغر به سوی پرتگاه آزادی و آرامش. حالا دلخوشی تنها شنیدن از اوست. چند روزیست که سرم پر است از ترس یکرنگ شدن با جماعت بیرنگ رنگ پریده ی.

نبارد باغبان دلگیر خواهد شد. اگر باران نبارد برکه ی ا. سه شنبه 25 مرداد 1390. درباورم نمیگنجید که روزی دوستانی انقد بی بفا داشته باشم. چون هرگز رسم بی بفایی را نیا موخته بودم. و من به اشتباه خود آن را سفید میدیدم. دوستی برایم حتی رنگ خاکستری خجالت زده رانداشت.