که دوست داری فریاد بزنی. وقتی از شدت بغض نفست می گیرد. وقتی از استیصال همه امید دلت می میرد. باعث و بانی یک بغض شدی. آن زمان فکر نمی کردی. می نشیند سر راه نفست. کودکی هایم را می گویم.

لحظ ه ه آی م آ 4 ت آ. فهیم دقیقا طبق ه پایین همونج آیی هست که من م هست م . ولی بعد دوسال اونم می ره مثل غزال و فروغ . شنبه بیست و دوم مهر 1391.

حرفاتو قورت میدی تا که شنونده شی. پر حرفی ولی خو میگی بزنم که چی. یادم باشد حرفی نزنم که به کسی بر بخورد. نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد. خطی ننویسم که آزار دهد کسی را. یادم باشد که روز و روزگار خوش است. وتنها دل ما دل نیست. یادم باشد جواب کین را با کمتر از مهر و جواب. دو رنگی را با کمتر از صداقت ندهم. یادم باشد باید در برابر فریادها سکوت کنم. و برای سیاهی ها نور بپاشم. یادم باشد از چشمه درس خروش بگیرم. و از آسمان درس پاک زیستن. یادم باشد سنگ خیلی تنهاست. یادم باشد زندگی را دوست دارم. یادم باشد امید کسی را ا.