کوله بارم بر دوش . گم شدن تا ته تنهایی محض . تو بگو از ته دل من خدا را دارم. با آرزوی لحظات خوب و زيبا. خداحافظ ای شعر شب های روشن! چقدر دلم تنگ ميشود. برای سرويس و دست دادن هايمان. برای بحث ها و كلاس پيچاندن هايمان. برای كوه رفتن های قبل از عيدمان. برای اردو رفتن ها و حتی اردو نرفتن هایمان.

نوازنده ی انچه که زیباست. بیا و اندکی در کناره من بنشین. شاید انچه را که می نوازم را دوست داشته باشی. نواختن و گوش سپردن به زپیایی ها. نوشته ای به قلم هومن شریفی که عجیب با حال این روزهای من سازگار است. و مادر تنها از آینده ام برایم حرف می زند. و من در خنده های خودم به حال بی حالم پی می برم . و خیره نگاهشان می کنم .

Sometimes i feel the world is against me. شادمانم از زیستن در جهانی که او خداوند است. به راه او می آیم و چند باره بر می خیزم. تمامی لحظات عمر که به آسانی از برابرم می گذرند بالقوه چنین فرصتی هستند. خودم را به تو تقدیم می کنم. ما 3 تا كنكوری هستیم خوشحال میشیم با ما باشید. گام به گام تا كنكور! پایان . و شاید شروع یك راه. دی فصل ا م ت ح ا ن. وب نوشته های یك پشت كنكوری. بزرگترین وب عکس های ایرونی.