ظ روز پنجشنبه ۱۸ دی ۱۳٩۳. ارباب خوردم سرتو بالا کن. ظ روز پنجشنبه ٢٩ اسفند ۱۳٩٢. امروز بعد از یک ماه پنلت را باز کردم. مثل همیشه اس و اچ را زدم و منتظر شدم پرشین بلاگ مرا یادش بیاید. این چند وقت که نبودی دلم برایت تنگ نشد.

راهی به رهایی نیست وقتی همه دیواریم. وب نوشت های آقای ایرانی. هیچ انگیزه ای واسه ادامه دادن ندارم.

به پایان آمد این دفتر . شروع شد لکن آن دفتر.

دیدم فایده ای نداره رفته. خیلی از دوستام رو گم کردم. خیلی از نوشته هام که خاطره هام بودن ازم گرفته شد. ولی خب دل کندن یاد گرفتم. دوباره مینویسم با همین آدرس ولی تو بیان. باید یک کسی پیدا شود و بیاید. تمام این من را که. روش کار هم به ا.

سابق بر این قاتل بودم! و اینک . اما من همیشه مرضیه خواهم ماند! نردبان هزار پله ی حضور . گمشده در خیابان های کالیفرنیا. بهشت! باز باید زیست . تمبل خانوم تصمیم گرفت پست بذاره! بالاخره بعد از صد سال میرسیم سر وقت پست مشهد. بعد از اون مشکل خاصی پیش نیومد و ساعت یک ظهر اینا رسیدیم مشهد. لازم به ذکر است به این نکته اشاره کنم که توی قطار شعار های مرگ بر آمریکا رو سر دادیم. گفتند اینجا تمیزتره مخصوص شما! .

همه با خود اين جملات. كه به اندازه ي اين سرما. كه نگهباناني بر زمين گماشته. گردش براي م تنگ ميشود .