سلام بعد از مدت ها! نمیدونم چرا یهو دلم خواست یه چیزی اینجا بنویسم! با اینکه میدونم شاید وبلاگم به خاطر کم کاریه من دیگه بازدید کننده ای نداشته باشه. ولی به هر حال دله دیگه! میخوام بنویسم از حرفای نگفته. از بغضایی که گیر کرده تو گلوم. از اشکایی که کسی ندید. از حرفایی که کسی نشنید. از سکوت های پر از فریاد. از نگاه های پر از معنی. از عشق تموم شده! یا شاید بهتر باشه بگم گم شده. سخته همه چیو بریزی تو خودت. سخته به همه دروغ بگی که حالت خوبه! مثل همیش.

ممنون که به وبلاگم سر زدید. خیلی خوشحالم میکنید اگر نظر بذارید. نظر گذاشتن نشانه ی با معرفتی شماست. پس لطفا با معرفت باشید. برای پیشرفت وبلاگ به کمکتون نیاز دارم پس لطفا کمکم کنید.

پدرش نخست وزیر حکومت محلی و مادرش بانویی متدین بود و همین سجیه در اخلاق فرزندش اثر فراوان داشت . او تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش شروع کرد و سپس همراه خانواده خود به راجکوت رفته و در آنجا به ادامه تحصیل پرداخت.

قصد اين را دارم كه دوباره انگشت هاي سردم را روي اين كيبورد عزيز بگذارم و دوباره شروع كنم به نوشتن. تنها پاي يك دل در ميان است. هستم! دلم واسه يه زمان هايي تنگ شده. زمان هايي كه واسه خودم بودم. خلاصه واسه خودم كسي بودم! خودمم نميشناسم. خستگي درس! ديگه نميدونم چيكار كنم! چيزايي كه قراره بگم فقط يه مشت توهمات ذهن خطرناك منه! يه جورايي حالم داره بهم ميخوره! و يه جو.

علم اگر در برگه ی نفر اول سالن باشد. خدایا وقتی دیشب گفتم زندگی از این بد تر نمیشه. گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی. همیشه میگن گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی. از این به بعد! .

Be ellate ye mozahem,adresse veb avaz shod! Harki adress mikhad bge. جمعه سی و یکم خرداد 1392. من و محمدرضا و الی! واسه تابستون خوشال م! .

سرم بالاست آخه بالای سرم خداست. در سرزمینی که سایه آدمهای کوچک بزرگ شد. یک نفر دنبال خدا می گشت. شنیده بود که خدا آن بالاست. و عمری دیده بود که دست ها رو به آسمان قد می کشد . هرشب از پله های آسمان بالا می رفت. ابر ها را کنار می زد. چادر شب آسمان را می تکاند. ماه را بو می کرد. و ستاره ها را زیر و رو. و دنبال تخت بزرگی می گشت به نام عرش. که کسی برآن تکیه زده باشد.

سرگرمی زیاده,آدم باید دلگرمی داشته باشه. امروز رفدیم مدر3 جدید! معاونش کلی حرف زد و کلی تحویل گرف! اعتمآد ب نفسم اومد بالآ. اصن بغض گلومو گرفته بود! نزدیک بود بزنم زیره گریه! کلی ب خودم فشار آوردم. آخرش معاونه گف آزمون ورودی نمیخواد بدی! ینی قیافه ی من اون لحظه اینجوری بود. بعدشم یکی از فارغ التحصیلاشون اومد گف من راهنمایی مشکات بودم ولی من نمیشناختمش! کلی ام با اون حرف زدم! حالا فردا باید برم مشکات. البته فک نکنم پرونده مو بدن. خلاصه اینکه دعا کنین! ادامه م چن تا عکس! .