رو میکنم به آینه رو به خودم داد میزنم ببین چقدر حقیر شده اوج بلند بودنم. حلول ماه شوال و عید سعید فطر مبارک باد! خداوندا تو را شاکریم که یک ماه میهمان سفره ی سراسر لطف وبخشندگی توبودیم واین اجازه رابما دادی تاسحرها. با تو سخن بگوئیم ودرد دلمان را با تو بگوئیم واکنون روز اول شوال را بر ما عید. عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت. صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت. استشمام عطر خوش بوی عید فطر از پنجره ملکوتی رمضان گوارای وجود پاکتان.

احسان تو را شمار نتوانم کرد. شاید سپیده دم توبه کرده باشد. از همه ممنون که در این مدت خواننده ی اشعار بی مخاطب. باشد که باقیات صالحات من بماند! وصیت به فرزندش .

سکوتم از رضایت نیست دلم اهل شکایت نیست. از منجلاب تیره ی این دنیا. بانگ پر از نیاز مرا بشنو. ترا میخواهم و دانم که هرگز. به کام دل در آغوشت نگیرم. توی آن آسمان صاف و روشن. خسته ام از هر چه میتواند باشد یا هست. خسته از آدمهایی که نمیدانند و نمیخواهند بدانند معنای زندگی را. نخواهد بود و نخواهد ماند.

ثانیه ها که می گذرند. و خواب که شب انتظار من را می کشد. تا به جایی دور سفر کنیم. کاش در یکی از خواب های نرفته. من این شهر را دوست ندارم. من این آدم ها را. حس می کنم چیزی سر جایش نیست. و روزی در خواب به جایی می روم. که همه چیز تغییر کرده باشد. فقط پاکت سیگارم را بر می دارم. حتی خودم را هم نمی برم. که بهانه ای برای برگشت وجود نداشته باشد.