تمام راه ظهور تو با گنه بستم. دروغ گفته ام آقا كه منتظر هستم. كسی به فكر شما نیست راست می گویم. دعا برای تو بازیست راست می گویم. اگرچه شهر برای شما چراغان است. برای كشتن تو نیزه هم فراوان است. من از سرودن شعر ظهور می ترسم. دوباره بیعت و بعدش عبور می ترسم. من از سیاهی شب های تار می گویم. من از خزان شدن این بهار می گویم. درون سینه ما عشق یخ زده آقا. تمام مزرعه هامان ملخ زده آقا.

دوچرخه سواری با خدا . من در ابتدا خداوند را یک ناظر مانند یک رئیس یا یک قاضی میدانستم که دنبال شناسایی خطاهایی است که من انجام داده ام و بدین طریق خداوند میداند که من وقتی مردم شایسته بهشت هستم یا جهنم. وقتی قدرت فهم من بیشتر شد به نظرم رسید که گویا زندگی تقریبا مانند دوچرخه سواری با یک دوچرخه دونفره است و دریافتم که خدا در صندلی عقب در پا زدن به من کمک میکند.

به وبلاگ نسیم افتخاری طرقی خوش اومدید. سه شنبه 23 فروردین 1390. وقتی از خواب بیدار شدم به پاسخ خودم فکر کردم و هرچه بیشتر فکر کردم بیشتر به ان اعتقاد پیدا کردم.