خعلی وقته نیومدم اینجا که بنویسم. الانم نمی دونم باید از چی بگم. دلم کل ی واسه خیلی واسه خیلی چیزا تنگ شده. که چقددددددر شیرین و دوست داشتنی بودن و بعضا چقدر تلخ و سخت. اما خب امیدوارم هنوزم بخونن اینجا رو.

ولي حرفهاي اين اپم برشي از يك تجربه كار. ابرومند با محيط كاري سالم روزيم كنه.

عموپورنگ بهتر نه بهترین عموی دنیا. عموجووونم خوش بخت ترین . خوش شانس ترین وشادترین شما نیستین. زندگانی هست زیبا بادوپای کودکانه. فکرمن این ست اکنون گرچه کودک نیستم من. بدنبال آن خطوط گوش ماهی در روی ساحل باقی می ماند. کوچک ترین لکه ی ابری در دامن نیلی رنگ آسمان دیده نمی شود.

چقدررر اینجااا برام پرر ابهام و سخت شده. دلم نیومد 23 سالگیه بگذره و حرفی ازش تو این خونه ی کودکانه هام زده نشه هر چند چر اغ خونه هه خاموش شده باشه. هررر چندد به قاعده ی قده 1 آدم سن و سال دار گرد و خاک نشسته باشه روی این خونه. اما بازم بهتر از نگفتن و نزدنه . عصر از بیرون بر می گشتم پیاده بودم از قضا 2 فروند دزده بی تربیت.

ای که الفبای زندگی را به من آموختی. را به من بیاموزد نه چگونگی اندیشه ها. یکشنبه بیست و هشتم دی 1393. به زودی به دیدن تان. می آیم اگر خدا بخواهد. دلم برای شنیدن صدای تان. جای شما خالی است! هفته چهارم دی 1393. هفته او ل خرداد 1392. هفته او ل بهمن 1391. هفته او ل دی 1391.

آدم ها همه می پندارند که زنده اند. تقدیم به تنها صدف دریای دلم که به بیکرانگی.

یاנاشت هاے נو ت ا جوجﮧ پورنگے. همو כ ڪﮧ مهربوכ נلش با נلموכ . خوנش נوره ولے تو یاנموכ. عشق بابا بزرگترین عشق دنیاست . عمو جون نميدونم چي بگم فقط از خدا ميخوام بهتون صبر بده همين. الهي دختروتون بمير ولي اشك يدونه عمو شو نبينه.