واژه هایش پر از پریشانی ست. بیتهایی که غرق ویرانی ست. چشم های تو شهر کوبانی ست. مثل چنگیز خان هوس دارم. تخت جمشید پاک ایرانی ست. من با شانه های تکیده ام. و درخت با شاخه های خشکیده اش.

از شب هنوز چيزي در دهان جيرجيرك ها مانده است. تا سپيده نپاشيده بر كشيك پنجره ها. بگذر از اين آبروي تنگ. كه پشت خانه اسب آماده است! رها شو از ترديد زانوهات. در دهان در ه هاي اين ده. بس كه بوئيدمت پشت اين كاهگل هاي ق ر ق. عشق در حوصله ي ده نمي گنجد. از شرق به مغرب چشم هاش. و غلت دلهره مي خورد حالا. در سكوت ترد اتاقي غيرتمند.

واژه هایش پر از پریشانی ست. بیتهایی که غرق ویرانی ست. چشم های تو شهر کوبانی ست. مثل چنگیز خان هوس دارم. تخت جمشید پاک ایرانی ست. گرگی روی لب هات نشسته است. ومن بره ی کوچکی که عاشقانه دوستت دارم. من بره ی کوچکی که گرگ ها را دوست دارم.