از یک روز بارانی شروع می شود و شامل هر چیزی است که عقل و دل می پسندد. تقدیم یه روح مادرم . همانکه چون فرشته ای به آسمان پرکشید . و تقدیم به پدر بزرگ و مادر بزرگم که مرا بعد از خدای مهربان با تمام وجود برایم خدایی کردند . و همه همکاران بزرگوار فرهنگی که در طول سالهای دانش اموزی تا سال 96 دانش آموز انها بودم و در سنگر تعلیم و تربیت با هم به جنگ جهالت و نادانی رفته بودیم. و سالها گذشت تا تعدادی .

بر بلندای دستان تو جایی را نمی شناسم. همه ی وجودم یکباره تمنای حضورت را. نزدیک تر از رگهای گردنم می خواهد . چقدر بی تابانه می خواهمت مادر. می دانم عزیز تر از جان. هنوز هم دلبسته ی کودک نافرمانت هستی . چشمانت هنوز هم خیره به نگرانی های مادرانه می ماند . هنوز شاگرد کلاس های کودکی و ندانستنم. نگاه مهربانت همیشه به نگاه من گره خورده و.

گاهی به آن سوی خیابان نگاه کن. همه ی زمین هایم سوخته. به دنبال باغی یا باغچه ای می گردم . نوشته شده در پنجشنبه بیست و هفتم فروردین ۱۳۹۴ساعت 19 توسط علیرضا کلاهچیان. نوشته شده در چهارشنبه هشتم خرداد ۱۳۹۲ساعت 20 توسط علیرضا کلاهچیان.

همراه با ادبیات و ترجمه و شعر و هنر. یکشنبه بیست و پنجم مرداد ۱۳۹۴. چه دردناک غمی بر دلم نشست. خورشید عکس چشم های نیمه بسته ی تو بود. چون روز می درخشی و شب. مهتاب خسته ای پس ابری ز ناز و غیظ. باز آ قرار روزهای تلخ بی خودی. روز از تبسم تو می دمد به پنجره ی خالی دلم. نظر بدید خوشحال می شم.

جایی برای درد دل های خودمانی. وبلاگ گروه فارغ التحصیلان ورودی 76 رشته ی نمایش دانشکده ی هنرهای زیبا. سالی یک بار هم شده به اینجا سر می زنم. هنوز دوستی مان نفس می کشد در این وبلاگ. هر چند دوستان همه در فیس بوک جمعند و من که از آن بیزارم کمتر سراغش می روم. من هنوز اینجا را ترجیح می دهم دوستان. گاهي مشكل را پاي نداشتن اين.

همه ما گاهی می میریم و گاهی . نوشته من در بلاگ اسپات. 1- انگار سال 90 نیز لجبازی هایش را با ما آغاز کرده.