یاد آن زنگ های انشایی که دیگر با ما نیستند بخیر. وطنم ای شکوه پا برجا. وطن یعنی خلیج تا ابد فارس. اینکه بلد نباشی مقدمه بنویسی. تنها سهم من از شعر این روز ها قوز کردن جلوی صفحه ی مانیتور است و گشت و گذاری در. مستی با جرعه ای شعر. بازهم مثل همیشه از هر جا مینویسم میرسم به درس.

به روی بام دنیا می برای. شبی را تا سحر تا شام دیگر. به سودایت دوبیتی می سرایم. نوشته شده در هشتم دی ۱۳۹۲ساعت ۱۲ بعد از ظهر توسط راحله یار. سرود ساده عصیان مرا سوخت. غزل آرامش جان مرا سوخت. به مانند گریبان دل عشق. دل گرمم گریبان مرا سوخت. نوشته شده در پنجم دی ۱۳۹۲ساعت ۱۹ بعد از ظهر توسط راحله یار. این قدر دور کجا می روی ای یار بمان! من از این فاصله هایت نگرانم نگران. نگرانم چه کسی از تو خدا می سازد. دست های که مرا از تو جدا می سازد. ناکسانی که به سودای دلم می خندند.

به همه کس و همه چیز احترام میذارم. معمولا نظرات رو تایید نمیکنم اما تماما با کمال احترام میخونم و جواب میدم. شما میتونید قشنگترین بیت زندگیتون رو برا من بفرستید تا به اسم خودتون اینجا ثبت شود. دلم جز هوایت هوایی ندارد. لبم غیر نامت نوایی ندارد. ذهنم پر از شعر است اما دفترم خالی است. این شعر داغ زد به دلم تا نوشته شد. این بیت ها مرا به چه رنجی که وا نداشت. می تواند گره از کار دلم بگشاید.

اینکه بعد از این همه وقت تصمیم گرفتم در وبلاگم بنویسم شاید حس باور امن بودن این صفحه مجازی ست. اینکه قرار نیست با لایک شدن نظر داد. لااقل اینجا اگر بد باشد هم می نویسند. گاهی آدم دلش می خواهد روزها بگذرد تا بتواند خیلی چیزها رو درک کنه.

موضوعات تصویب شدۀ گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد. تصحیح نسخۀ خطی شرح شش دفتر مثنوی.