انگشتهايي كه زير باران مي چكد! و چه زیباست آسمان زندگی. سلام ب همه دوستای گلم مدت زیادی از آخرین پستی ک گذاشتم میگذره اما هیچ کدام از شما خوبان را فراموش نکردم دعوتتون میکنم ب خوانش! باید جا بگیری کنار نخلهای تنومند. و بغضهایت را بریزی تو ی فریاد. و بگوید گناه را اشتباهی ب دور نگاه تو بسته اند. و باهیچ قانونی نتوانی ثابت کنی. طفل متولد شده از تو. خدا هم سردش شده! نفس هایم را قرض بگیر.

ازت خیلی چیزا یاد گرفتم. یاد گرفتم به خاطر کسی که دوسش دارم باید دروغ بگم. یاد گرفتم هیچ وقت هیچ کس ارزش شکستن غرورمو نداره. یاد گرفتم تو زندگیم به اون که بفهمم چقدر دوسم داره هر روز دلشو به یه بهونه ای بشکنم. یاد گرفتم گریه های هیچ کس رو باور نکنم. یا گرفتم بهش هیچ وقت فرصت جبران ندم. یاد گرفتم هر روز دم از عاشقی بزنم ولی خودم عاشق نباشم. هرچند که مال من نشدی. ازت خیلی چیزا یاد گرفتم. یاد گرفتم گریه های هیچ کس رو باور نکنم.

به خاطر زنان زیادی که می شناسم. به هر کجا که دلت خواست می کنی لانه. و نیستی نگران اجاره ی خانه. چه خوب می شد اگر بال داشتم. همیشه بار گرانی است روی این شانه. تو هم شبیه من اما صبور و کم حرفی. نه مثل این همه گنجشکهای پر چانه. گذشت زندگی ام پای چرخ خیاطی. برای دوختن یک لباس مردانه. دلم خوش است که در چشم دیگران م ردم. من این زنی که پرم از زنان دیوانه. بمان پرنده ی من پیش من نمی مانید. تمام عمر تو و جوجه هات بی دانه. دو ساعت است که خورشید سفره گسترده است. بلند شو پسرم حاضر است صبحانه.

می کشم! پریشان گویی های یک روح سرگردان. دلتنگی های هرگز نگفته . خاک جای تلخی است ! پلیوار . کروکی های ذهن یک دیوانه ی بی خطر .

دلم یک جای دنج میخواهد. آرام و بی ت ن ش. تا آدم گاهی آنجا آرام بگیرد مثل آغوش تو. دغدغه ے از دست دادنش را نداریم . از ترس روزهایی که سهممان از هم فقط یک یادش بخیر باشد . سهم من از تو دلتنگی بی پایانیست. که روزها دیوانه ام میکند. پر از بغضم ولی میخندم به سختی . تقدیم به همه اونا که دلتنگن. همه اوناییکه شب ها روبا یادوخاطره ها به صبح رسوندن. وهمه اوناییکه عشقشون نگفته موند. منکه با یاد تو میخندم.

دوست داران محیط زیست ایلام. چه ساعت های خوشگلی! دانلود نرم افزار و . آپلود تصاویر و فایل ها. تو تاجی بر سرم بودی . نبودی! تو اوج باورم بودی . نبودی! میان آن همه دلواپسی ها . تو حرف آخرم بودی . نبودی! حرف نود و نهم.

کدامین چشمه سمی شد که آب از آب می ترسد و حتی ذهن ماهیگیر از قلاب می ترسد. گرفته دامن شب را سکوتی آنچنان مبهم که اشک از چشم و چشم از پلک و پلک از خواب می ترسد. نفس را به کجا می فرستیم شب خاموش تر از انیست که مسیر را ببینینم.

به سوی خانه ی ماهم می آید. باکوله باری از کاغذ وشب. تا مردی درخواب یک اتفاق. صدای زمان در غرش ناشناخته ات. تولد آسمان را به یاد می آورد. که روی سینه هایت خواب میدید. که در باران گمت شدند. همه ی جهان نیمه ی دیگر من است. که بر روی سینه های مردی. علامتهایی به جرم نیمه ی دیگری من. حلقه زد به سوی من.