گاهی البته بی راه هم می رود. خانه ی جدید مادر بزرگم . تنهایی بعد از تو در دنیا خلق شد.

وخدایی که در این نزدیکیست . حرف حسابی از دکتر حسابی. وعنده مفاتح الغیب التی لایعلمها الا هو. یا انیس من لا انیس له.

خوشا دلی که مدام از پی نظر نرود. به هر درش که بخوانند بی خبر نرود. طمع در آن لب شیرین نکردنم اولی. که نقش خال توام هرگز از نظر نرود. ز من چو باد صبا بوی خود دریغ مدار. چرا که بی سر زلف تو ام به سر نرود. دلا مباش چنین هرزه گرد و هرجایی. که هیچ کار ز پیشت بدین هنر نرود. مکن به چشم حقارت نگاه در من مست. که آبروی شریعت بدین قدر نرود. من گدا هوس سروقامتی دارم. که دست در کمرش جز به سیم و زر نرود. تو کز مکارم اخلاق عالمی دگری.

بر خاک راه یار نهادیم روی خویش. بر روی ما رواست اگر آشنا رود! از دیده خون دل همه بر روی ما رود. بر روی ما ز دیده چه گویم چهها رود. ما در درون سینه هوایی نهفتهایم. بر باد اگر رود دل ما زان هوا رود. خورشید خاوری کند از رشک جامه چاک. گر ماه مهرپرور من در قبا رود. بر خاک راه یار نهادیم روی خویش. بر روی ما رواست اگر آشنا رود. سیل است آب دیده و هر کس که بگذرد. گر خود دلش ز سنگ بود هم ز جا رود. ما را به آب دیده شب و روز ماجراست. زان رهگذر که بر سر کویش چرا رود. حافظ به کوی میکده دایم به صدق دل. از آنجا که شروع .