انتظار یعنی دو چشمان مادر شهید مفقودالاثر. از دوباره آمده یک کاروانی از شهید. این سری شاید بیابد او نشانی از شهید. مادری چشم انتظار استخوان یا یک پلاک. سوی خانه می رود با دست خالی از شهید. نقطه خال لبت یعنی که پایان شد کتاب. می گذارم نقطه ای من آخر هر جمله ای. جمله لب های تو با نقطه ای از خال تو. میگشایم درب منزل را فقط از شوق تو. خوب می دانم دگر سویم نمی آیی تو باز. من ولی از پشت در گاهی سرک ها می کشم.

حرف شاعر را فقط شعرش مي فهمد و بس. دغدغه هاي يك شاعر خام. یک شعر در من مرده و دیگرملالی نیست. گاهی اگرقلبی سراسر سنگ هم باشد. می سوزد از یک داغ عشق اماخیالی نیست. باغیم اما شاخه هامان خشک و رنجور. در کو به کوی شهرماحتی نهالی نیست. انگارعاشق بودن و عاشق شدن جرم است. حتی نگاه و خنده هم امر حلالی نیست. اینجا سقوط حتمی و صاحب کمالی نیست. تا میتوانی در دلت آتش مهیا کن.

من روی گسل های بزرگی هستم. وقتی که داری می روی از پیش من با هر قدم. من همچو تهران می شوم در اضطراب زلزله. من ساخته ام از موی تو و چشمانت. باید که بسازند از آن موی تو و چشمانت. یک فیلم رومانتیک و پر از بوسیدن. روزت مبارک دختر ایران زمین. مخفیانه بوسه بر لب های تو من را بهشتی می کند.

قد پهنا و بلندای جهان. و چه حق ها بخورند. چه عجیب است دنیا . چه عجیب است دنیا . روی سجاده تمن ا می کرد.