از این به بعد دوست گلم آق. اگه واقعا همه اینا کلاس داره. دوست داشتن ادما رو از توجهی که بهت نشون میدن میشه فهمید. وگرنه حرف رو ک همه مییزنن. به سلامتیه اونایی که این روزها . رنگ و روی این شهر لعنتی را . این پیاده رو ها .

همه چیز و هیچ چیز. ﻣﮕﺮ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻋﻤﺮﯼ ﺭﺍ ﻫﺪﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ. مگر ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻏﺮﻭﺭ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺧﺮﺩ ﮐﺮﺩ.

زندگیمون قصه نبود و نیست. کاش کسی برایت گفته بود. که پراندن گنجشک روزه را باطل میکند. و له کردن گل های روییده لای علف های سبز. و چیدن یک یاس به بهانه بوی خوش. و نامیدن سگی به نجس. کاش کسی برایت گفته بود. وقتی روزه ای باید حواست به گنجشک ها باشد. که با هیبت گام هایت نترسانی شان. و به گل های کوچک روییده در تنگناها.

خورشید هم بہ گرد پایش نمےرسد . همیشہ دقیقآ وقتی پ ر از حرفﮮ. وقتی بغض میڪ כ ی. وقتی בل ت شڪستہ دقیقا همیכ وقتآ.

تو تکراری ترین حضور روزگار منی. از آن سوی فاصله ها. آنقدر عمیق که عطر بودنشان را تا آخرین ثانیه ی عمرت در ریه هات ذخیره کنی. شبیه ماهی قرمز کوچکی هستند که افتاده اند در تنگ بلورین روزگارت. جانت را با جان و دل در هوایشان تازه میکنی. سایه شان کم نشود از روزگارمان.

همه شمادوستای گل من هستین ولی بیشترتون بی خبرگذاشتین رفتین. اونایی که رفتین خدابه همراهتون اونایی که هستین وسرمیزنین دمتون گرم. هرکی که این پستومیبینه وفکرمیکنه دوستشم کامنت یادش نره. هر کسی سزاوار فرصت دیگری ست. اما نه برای همان اشتباه! انسان با هر.