تازه ع ادت ك رده بودم. تا كه ديدمت دلم گفت. تويي اون عشق تو رويا. رفتنت آغاز ويراني است حرفش را نزن. ابتداي يک پريشاني است حرفش را نزن. گفته بودي چشم بردارم من از چشمان تو. چشمهايم بي تو باراني است حرفش را نزن. دوست داري بشکني قلب پريشان مرا. دل شکتن کار آساني است حرفش را نزن. حرف رفتن مي زني وقتي که محتاج توأم.

کاش یا رب اشنایی ها نبود یا به دنبالش جدایی ها نبود. یا نمیکردی تو ما را اشنا یا نمیکردی مرا از او جدا. خدايي كن در حق بنده اي كه روزگاري تو را نديد. خدايي كن به تقدير من. خدايي كن براي سوال هاي بي جوابم. خدايي كن در حق روزهاي باراني ام. خدايي كن براي اشك هاي بي دليلم. خدايي كن براي عمر بي پايانم. خدایی کن برای ظلم هایی که به من شد و ساکت ماندم . خدایی کن برای احساساتی که نادیده گرفته شد و ساکت ماندم . خدایی کن برای حرفهای ناحقی که شنیدم و دم نزدم .

بشنو از نی چون حکایت می کند . آه که آن صدر سرا میندهد بار مرا. مینکند محرم جان محرم اسرار مرا. نغزی و خوبی و فرش آتش تیز نظرش. پرسش همچون شکرش کرد گرفتار مرا. گفت مرا مهر تو کو رنگ تو کو فر تو کو. رنگ کجا ماند و بو ساعت دیدار مرا. غرقه جوی کرمم بنده آن صبحدمم. کان گل خوش بوی کشد جانب گلزار مرا. هر که به جوبار بود جامه بر او بار بود. چند زیانست و گران خرقه و دستار مرا. ملکت و اسباب کز این ماه رخان شکرین. هست به معنی چو بود یار وفادار مرا. دستگه و پیشه تو را دانش و اندیشه تو را. بر طمع ساختن یار خریدار مرا.