هرگز نرسد پای تو هر رهگذر شهر! عاشقان زیادی داشته ام. در تمام معشوق هایم دیده ام. هیچ وقت, هیچ کجا. تو را به اندازه ی. خداحافظی های تمام فرودگاه های دنیا. از کلمات انتظاری ندارم! کاش دنیا در پشتی داشت.

این وبلاگ برای همیشه تعطیل شد. کارگاه مجازی شعر امروز اراک.

هفت ایستگاه مانده به آوار . شعر و شور و شیدایی. خود را زوتر از همه دوستان و. حتی جلوتر از خودم -به نقطه ی قراااار شاعران جوان دیار آتشی رسانده ام. و تا پلکی می بندی به دیار فایز و پری شهرستان .

تادلم بازدلم باز دلم دل بشود. محبت شما را باسلامی و دعایی ارج می نهم که جزاین مهربانی تان را نمی توانم پاسخگو باشم که آنچه از شما مهرابانان بر دلم می نشیند سخاوت بی دریغ بارانی تان است بر دشت اقاقی زندگی ام. حرف های پشت سرم را به پشت سر وا میگذارم که آنچه زیاد است بی کارهای با آبروی دیگران بازی کن است. حرف های پیش رو یم فقط شعر است و زندگی و زیبایی. با شما زیبایی آفرینان همراه خواهم شد و لذت خواهم برد ازآنچه وجودش شعر است. جز این هرچه باشد بماند برای آنان که خود دانند.

ای عشق همه بهانه از توست. من خامشم این ترانه از توست . برای عاشق بودن باید اول سکوت را یاد بگیری . برای عاشق ماندن باید بند بند وجودت در کوره ی صبر بسوزد خاکستر شوی و دوباره از نو خودت را بسازی عشقی که تو را خاکستر نکند تنها بهانه یست گذرا و عشقی که از خاکستر تو دوباره تو را زیباتر از پیش نسازد تنها بازتابی از خودخواهی درون توست. عشق پیله نیست عشق اشتیاق پروانه شدن است. عشق دگردیسی توست که به آن خود متعالی خودت تبدیل شوی.