صدای بی تفاوتی هایت آزارم میدهد. شعر های سپید فرهاد وفایی. و آسمان روشن و ماهتاب چشمانت. و بکرهای تنت بسیار است هنوز. جسارت کشف تو را دارند. و هنوز که هنوز است. درود بر همه ی عزیزانم . میان تیرگی آن دو معجزه اش.

به نام کسی که خودش تنهاست. همان که بخوانی بس است. من به بی محلی آدمها عادت دارم. نمیدونم کیا براش دعا کردن ولی من مطمئنم که خدا آرزوی منو براورده کرده. و میخواد زندگیه خیلی خوبی بهش بده. خدا رو به حضرت فاطمه زهرا قسم دادم که بهترین زندگی رو بهش بده. به حضرت فاطمه زهرا سپردمش.

روزی روباه به گرگ گفت زندگی را یادم بده. گرگ گفت از بالای تپه بپر. کسی شاید نمیفهمد کسی شاید نمیداند.