یکی از روزهای چهل سالگیت. در میان گیر و دار زندگی ملال آورت. لابه لای آلبوم عکس هایت. عکس دختری مو مشکی را پیدا میکنی. زندگی برای چند لحظه متوقف میشود . و قبض های برق و آب برایت بی اهمیت. دیروز زنی را دیدم که مرده بود. راستی یک زن چطور میمیرد. یا لبخند به لب ندارد. یا دست کسی را نمیفشارد. یا حرف عشق که میشود پوزخند میزند.

دیدنت بی تابم کرد و رفتنت ویران. نمی دونم از کجا شروع کنم قصه ی تلخ سادگیمو. نمی دونم چرا قسمت می کنم روزای خوب زندیگمو. چرا تو اول قصه همه دوستم می دارن. وسط قصه می شه سر به سر من می زارن. تا می خواد قصه تموم شه همه تنهام می زارن. می تونم مثل همه دو رنگ باشم دل نبازم. می تونم مثل همه یه عشق بادی بسازم. تا با یه نیش زبون بترکه و خراب بشه. تا بیان جمعش کنن حباب دل سراب بشه. می تونم بازی کنم با عشق و احساس کسی. می تونم درست کنم ترس دلو و دلواپسی. می تونم دروغ بگم تا خودمو شیرین کنم. تک وتنها به تو می اندیشم.

باید خریدارم شوی تا من خریدارت شوم وز جان و دل یارم شوی تا عاشق زارت شوم من نیستم چون دیگران بازیچه ی بازیگران اول به دام آرم تو را وانگه گرفتارت شوم. ای دو چشمانت رهی روشن به سوی شهر زیبایی ای نگاهت باده ای در جام مینایی آه ای شهزاده ی محبوب رویایی نیمه شب ها خواب می دیدم که می آیی. آری آغاز دوست داشتن است گر چه پایان راه ناپیداست من دگر به پایان راه نیندیشم. هرگز ندیدم بر لبی لبخند زیبای تورا هر گز نمی گیرد کسی در قلب من جای تو را. هفته او ل دی 1385.

وای خدا ممنونم که همیشه دوستم داشتی. اینجا همه چی هست تو چی میخای بگو.

هر چیزی یه تاریخ مصرف و انقضایی. داره روزی که این وبلاگ. رو زدیم فکر نمی کردیم به این زودی تاریخ مصرفش تموم بشه. فکر می کردیم حالا حالاها بنویسیم اما. چند شب پیش طی صحبت هایی که ما 3 تا. با هم داشتیم تصمیم گرفته شد در اینجا رو ببندیم و تخته کنیم و بریم پی کارمون. به همین سادگی! البته بستن اینجا دلیل نمیشه که ما دوستان خوبی. کنیم و دل از دنیای مجازی. بکنیمبه این زودی ها از شر ما خلاص نمیشین. مرتب بهتون سر میزنیم و کامنت میذاریم. خوب دیگه وقت رفتنه . از ما دیدین حلالمون کنید. اگر بار گران بودیم رفتیم.