و 4 سال شد که این وبلاگ را برای دلنوشته هایم دارم. برق اتاقم را خاموش میکنم. روی تختخوابم دراز میکشم و چشم هایم را میبندم تا بروم. به حال و هوایی پر از سکوت و آرامش که انگار وجودم را به سوی سپیدی روانه میسازد! خودم میشوم و اندیشه هایی که از هر سو احاطه ام میکنند. و من فقط میخواهم همه را کنار بزنم و بیندیشم به درونم. تا بلکه به سعادت نزدیک تر شوم.

وقتش رسیده حال و هوایم عوض شود. کتاب خانه ی دیجیتال دانشگاه پیام نور! حرفهاي من هنوز ناتمام. دیگه رسما اتفاق هم نیست. طراحی هدر و بنر رایگان. طراحی هدر و بنر رایگان. اون پست قبلی رو نادیده بگیرید. راستش خواستم توی بلاگفا بنویسم اصلا نتونستم دوری اینجا رو تحمل کنم! و محیط اونجا رو ایضا! جاش بد دلان رو حذف میکنم.

فرقی نمی کند از 021 یا 98 دور مانده باشی . و غربت در پیچ های زندگی انگار قرار است غربت بماند . وانگار این آخرین است . درب و داغون ها! .

نه تو مانی و نه اندوه و نه هیچ یک از مردم این آبادی. به حباب نگران لب یک رود قسم و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت. آنچنانی که فقط خاطره ی خواهد ماند. لحظه ها عریانند به تن لحظه ی خود جامعه اندوه مپوشان. اگر در چشم زنان سودایی. بی دریغ و پایدار بنماید. آنان را هیچ در نظر نمی آید. و آنان هرگز گمان نبرند که عشق. از این دست به آن دست.