داستان های کوتاه آذربایجانی ایرانی و خارجی. پیر زند و شب چله. ادبیات و موسیقی یاشیل آدا.

با پیرهنت باد سخن داشت که رقصید. یا بوسه ز لبهای دلاویز تو برچید. سونامی موهات فرو برد به کامش. هررهگذری را که سرراه تو جنبید. برقوس وقزح طیف قشنگی است هویدا. زان روز که بر دشت افق رنگ تو پاشید. آن روز که تو بارسفربستی و رفتی. درشیون تنهایی ی من نام تو پیچید. موسیقی ی رویایی ی من تا ربابی است. کز نغمه ی آن آیه ی اعجاز درخشید.

آهنگ های ملایم گوش می کنم. دل می دهم به آواز شجریان. به خیلی ها که نمیشناسمشان و به همه ی شان می گویم باخ. آخ! از این همه عریانی و درد که من دارم. از این همه خدا که نیست. از این همه بی تو گشتن. بی تو گلاویز شدن با زندگی. خجالت می کشم! از خودم که طاقت نداشتم.

کاش می دانستی و می فهمیدی که برای داشتنت. را بگیرم و زیر گوشت. که پشت خوابهای نا آرام تو. چیزی بیش از نگرانی های مردانه. دستم را بگیری و زیرگوشم زمزمه کنی.

معرفی شهرهای استان خراسان شمالی - اسفراین. سفر رئیس جمهور روحانی به خراسان شمالی - بجنورد. تعریف و تفاوت عقل و هوش. ماجرای سفر من با خدا. رابطه قند خون بالا با تحلیل قوای مغزی. صحبت کردن به اندازه فهم. بینش در تصمیم گیری خوب.

خدا را در قلب کسانی دیدم که بدون هیچ توقعی مهربانند. گاهی کم می آوری دست هایی را که مردانگی شان امنیت می آورد. و شانه هایی را که استحکام آغوششان لمس آرامش را به همراه دارد. زن که باشی گاهی دوست داری تکیه بدهی. زن که باشی گهگاه حریصانه بو میکنی دستهایت را. شاید عطر تلخ و گس مردانه اش لا به لای انگشتانت باقی مانده باشد. زن که باشی گاهی رهایش می کنی. و پشت سرش آب می ریزی و قناعت می کنی به رویای حضورش. به این امید که او خوشبخت باشد.