وقتی فریاد را در دهانت خرد می کنند. از دهانت بیرون می ریزند. از روی قبرستانم عبور دهند. به مشام کودکانشان خواهد رسید. برای تسخیر یا تغییر جهان. نیازی به سبیل نیچه یا هیتلر ندارند. از سر دوست داشتن پرنده بود. هر شب تا گرفتن شمارت میرم. بعد یک کوه روی انگشت سنگینم. حس می کنم و لعنت به این قول ها. دنیای من دارم بی صدات میمیرم.

و من آن خط سومم . به قول یه دوستی این خبر از اوج آزادی بیان میده . همیشه خرداد ها مال من بودند . خرداد ها را تقسیم می کردند و نصف بیشترش را میدادند به من . عین هندوانه ی پردانه ی تو بنفشی که امسال تابستان تقسیم کردند و بیشترش را دادند به من . من همیشه عزیز دردانه ی تابستان و پاییز مادرم بودم ولی در زمستان و بهار برادر دیگرم عزیز می شد. ما عبارتیم از حاصلضرب مکان در زمان .

حتی وزن های شعرم عاشقت میشوند. شاید حسود شده ام که رقیب نمی نویسم. Arefeh shariatiy در یکشنبه نوزدهم آبان ۱۳۹۲. خرده هایم به دیدار تو آمدند. ببین قانون نانوشته ات با من چه میکند. هزار باربه قبله تو سجده کرده ام. اینبار شکسته ام وتو مرا نمیبینی. نقش مرا تو در اسارت کشیده ای. ولی تکه هایم را نمی شناسی. سالها باری به دوش میکشم. وباز هم مرا قربانی میکنی. میبینی که مرا مینگرند و باز نمی بینند.

این روزها از جلال ارمغان. صبح مردی ست که منتشر می شود در من. و گاه سرک می کشد در اعتقادات آدمها. بی آنکه بداند نان را. بی آنکه ببیند خدایان را. و بی آنکه بفهمد کوتاهی دیوار اعتقاد را. شب جنازه ای ست در من. تمام این درد را . کم کم گیسهایش را پشت سرش می اندازد و می رود. که مرا پشت گوش می اندازی.

پیشانی ام سینه ات را میخواهد.