زندگانی هنر یافتن روزنه در تاریکی است. مدامم مست میدارد نسیم جعد گیسویت خرابم میکند هر دم فریب چشم جادویت.

که خود را از حرف های عاشقانه. می ترسم از آدم هایی که. دوستت دارم را پیش می کشند. خیلی راحت پا روی دلت میگذارند. آدم هایی پر از بی رحمی و قضاوت. آدم هایی پر از خیانت. دلم را برای دوباره با تو بودن تهی نمی سازم. ای فراموش شده ذهن و قلب ترک خورده. این تو نیستی که همیشه. همیشه خدایی هست که برای قضاوت های بی رحمانه. قضاوت هایی بالا تر داشته باشد.

دیگه به آخر خط رسیدم. نمیکنم داداشا و آبجی های خوبم. همیشﮧ اونے کﮧ تو خیالت ﮧ. زمانے کﮧ مرا بﮧ دنیا آوردن مےگفتند. اکنون کﮧ دیوانﮧ وار دوستش دارم مےگویند. با مداد کودکے هایم مینویسم. کﮧ هیچگاه دروغ نمےگوید! .

که از تن ها بلا خیزد. بهار زندگی سارا! بچه ها من نتونستم با خودم کنار بیام! اعتراف میکنم که واقعا بی اراده هستم! خیلی خوشحالم کردین که اومدین و سر زدین و نظر گذاشتین. شد روز مرگ وبلاگ ش. ببین هم گریه هام از عشق. یکی با دست ناپاکش . های تو در تو . نشد با این تن زخمی.

برای آن کسی که فکر می کردم تویی. اینجا فقط مال خودم و عشقمه. کاش دور و بر ما این همه دلبند نبود. و دلم پبش کسی غیر خداوند نبود. آتشی بودی و هروقت تو را می دیدم. مثل اسپند دلم جای خودش بند نبود. مثل یک غنچه که از چیده شدن می ترسید. خیره بودم به تو و جرات لبخند نبود. هرچه من نقشه کشیدم به تو نزدیک شوم.