این مدته همش دارم روزای قشنگ خوابگاهو توی ذهنم مرور می کنم . یاد شبای امتحان افتادم که چقد می خندیدیم . گاهی اوقات شک می کردم که ما امتحان داریم . یاد اون روزا بخیر که همه با هم می رفتیم خرید . یاد اون روز بخیر که چقد سرپرست بیچاره رو اذیت کردیم . اون روزی که من خوابم برده بود و بچه ها هرچی منو صدا می زدن بیدار نمی شدم و فکر کردن که من مردم . اون روز که انیس با سر از تخت افتاد پایین و بیچاره با این حال که خیلی دردش گرفته بود فقط داشت می خندید. خدای من چقد خاطره های قشنگ . آخ, یاد لاله افتادم که همیشه بچه.

بی خیال! وقتی سرم درد می کند. حتی قرص هم جواب نمیدهد. من چشمهایت را از کدئین بیشتر قبول دارم! سلام ب وبلاگ من خوش آمدید. امیدوارم از مطالب لذت ببرید. 1 کامنت خصوصی نذارید در این غیر این صورت نخونده پاک میشه. 2 دوستانی ک لینک هستن وقتی پست جدید میذارید بهم خبر بدید. 3 دوستانی هم ک تو لینک هام هستن و بی معرفتن اگه بعد از 2 تا پستی ک گذاشتم و نیومدند حذف میشن. 4 اینجا 2 هفته ی بار آپ میشه. دوست داشتید سر بزنید! .

به اسم خدا شروع میکنیم به امید اینکه به دلاتون بشینه. هنوزم نفسی هست اگر هم نفسی نیست. این وری ها خوش حالن.

تقسیم اشک های من لبخند شما. این چنین خار ذلیل میرم اخر به. اه از غربت دنیام فریاد. مرگ هم میرسدم در پس امروز. ان که دادم بر باد. تنها یادگار بماند بر تنم این دردا. ان که بردم از یاد. بی شکوه تر میشوم بی کس بی کس تنها ان که دردم را زاد. جمعه نهم دی 1390 آریا. هدیه ی تولد امسالم . من نمیدانم چطور در اوج سرما. به گرمی این دنیا گشودم. چطور در این سال ها که بگذشته از اغازم. و نزدیک مرگ خویش تن یک گام دیگر قدم هایم را رنجاندم.