اکتبر 14, 2010 بدست ل. جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم. غار حرا زیباترست یا تونل توحید. اوت 30, 2010 بدست ل. بعد رفیقم در آستانهی رفتن گفت که مثل سگ پشیمونه و گه خورده و دلش میخواد بمونه. با فامیل و قوم و خویش خدافظی کرده و ازشون کادو و سرراهی گرفته. پول داده و بلیط و چمدون و کولهپشتی خریده. اگه دم رفتن دبه در بیاره ملت فکر میکنن مریضه و دیوانه. تو مال من گفته شده که آ.

یهوختایی آدم بایس به آدرس بلاگش عدد بده. ژانویه 10, 2010 بدست ل. اسم بازیشم ماجراهای من و عموفیلترچیه. ژانویه 6, 2010 بدست ل.

یادداشت های روزانه دکتر دلژین. ناگفته های یک عدد من. کافه آقای اچ و خانم ام. همیشه دوست داشتم مخاطب خاص باشم. شبی متفاوت تو زندگی من و گذر از اخرین روزهای مجردی. پدر و علاقه عجبیش به هر چیزی که اسمش باشه شیء بیجان. منم دوست دارم عاشقت بشم مرد خوب. درد و دل های یک زن تنها. همیشه دوست داشتم مخاطب خاص باشم.

ادعای نویسندگی و وبلاگ نویسی هم ندارم. دوست دارم خیلی ساده و روان و بی تکلف بنویسم همین! اگر راهنمایی یا نظری دارین خوشحال می شم در پایان هر پست بیان کنید. یاد اشتهای یک دختر سر به هوا. یک سر به هوای به تمام معنا! اینجا جایی است که دوست دارم گهگاه چیزهایی بنویسم از دغدغه ها خاطره ها شادی ها مطالبی که از ذهنم بر می آید. حال من خوب است شما باور كنید لطفا.

اتفاقات و دغدغه های زندگی مشترک دردووونه و همسرش. چند ماهی هست که اینجا نیومدم. نمیدونم چرا دستم به نوشتن نمیرفت اونم منی که همیشه عادت دارم حرفام رو بنویسم تا اروم بشم. بهمن ماه پدربزرگ همسرم فوت شد. اسفند ماه وقتی از خونه ی بابام برگشتیم با صحنه ی بدی مواجه شدیم. اب بارون اومده بود توی خونه و فرش و . دم عید توی بد موقعیتی قرار گرفتیم اما وقت نشد درستش کنیم. قراره طی این چند ماه تعمیرات کنیم اما اصلا حوصله ی تعمیرات رو ندارم. غذا نمیخوره و من نگرانشم.

در پایان اونشب تصمیم گرفتم که طولانی ترین راه رو برای گذشن از خیابون انتخاب کنم .

اینقدر اینجا هیچی ننوشتم که همه چی یادم رفته. تعریفی زیاده ولی نمیدونم از کجا بگم. آبان ماه مصادف با عید قربان با مامان بزرگای کیان رفتیم مشهد و. حسابی خوش گذروندیم من و فرزاد از ماه عسل به اینور دیگه نرفته. بودیم برای همین بی صبرانه منتظر این سفر بودم که خدا را شکر. کیان که هر موقع میرفتیم حرم میخوابید با امام رضا قرارداد. هوا هم با اینکه قرار بود سرد باشه خوب بود و در قطار. ۱۹ دی تولد سی .

شب آنقدر استرس داشتم که چندبار از خواب پریدم. خواب میدیدم که چشمهامو باز کردم و دیدم تو ماشینم. تو جاده شمال تهران بودیم که از گیجی خواب در اومدم و یادم اومد که فردا صبح ساعت 9 دفاعیه پایان نامم هست که یکدفعه جیغ زدم مامااااااان منو آوردین شمال چیکار من فردا دفاعیه دارم! بابام گفت نگران نباش الان تو جاده برگشت هستیم و تا 3 ساعت دیگه خونهای.

اما خاطرات اخرم از بابابرگ اینجاست. روزی که حالشون بد شد. روزی که فهمیدم موندنی نیستن. فقط و فقط واسه خاطر اونا پاکش نکردم. امروز یک ماه از رفتنشون میگذره. نمیدونم چه جوری این یک ماه رو سر کردم. هنوز ته دلم باورش ندارم. فقط میدونم وقتی جسمم خوشحاله دور و بری هام خوشحال میشن. من نمیزارم بفهمن روحم خسته ست. امروز فهمیدم خیلی خیلی تنهام! هم روحی هم جسمی. هرچی برنامه داشتم بهم ریخت.