تا شقایق هست زندگی باید کرد. امروز 35 ساله شدم! هیچ حس خاصی ندارم. مدتی توی آینه به خودم زل زدم! یادم اومد روزگاری نه چندان دور سن آرمانی من 18 سالگی بود! یعنی آرزو داشتم به این سن برسم و بشم 18 ساله! و چقدر زمان برد تا به آرزوم رسیدم. و بعد از اون دوست داشتم بشم 20 ساله! و بعد از 20 سالگی تا حالا همه چیز به سرعت باد گذشت! وقتی 30 ساله شدم فکر میکردم از 29 تا 30 سال فقط یک سال فاصله س. ولی حسی که یه زن 30 ساله داره شاید با یه 29 ساله فرق کنه! به هر حال چه بخواهیم و چه نخواهیم عمر در گذر است.

پشت دلتنگی هام جا موندم. چقدر دلم برای رفقای اینجا تنگ شده. چقدر هر روزی که می گذره دنیا هم مثل دل من تنگ تر می شه. دوستتون دارم هرجا که باشید.