آن لحظه که دل گشت گرفتاردلارام. شب تا به سحرازنوک مژگان خمیده. یک لحظه برای دل من فاش نگردید. تا لحظه ی م ردن دلم آزاد نگردد. چون گشته اسیرگ ل بی خاردلارام. برعشق خودم آنف د را صراربو رزم. تا رام شود قلب پرا نکاردلارام. دل می ب ردازیاسمن وسوسن ونرگس. هرکس که شود راهی گلزاردلارام. باید که شکیبا ب و د وسخت ترازسنگ.

سراپا هردم ازشادی پرازرؤیای پروازم. رهایی نغمه ی جان وعدالت بانگ پروازم. به شوق شهرآزادی شبیه بازمی تازم. برای چشم نابینا غبارمرکبش جویم. برای عشق نایابش دلم را آشیان سازم. چوآن سیمرغ یزدانی شده محبوب قلب من. ندارم هیچ فرجامی همیشه درسرآغازم. به سوی ساحل عشقش نخستین موج پویایم. بزرگی دیدم ازذکرش به حب اوسرافرازم. دلم راجزبه عشق اونمی بخشم نمی بازم. کی می شود این فاصله کوتاه آقا.