در جهانی که پمپ بنزین بود. عمری رو به روی هم بودیم و. ما دو شکوفه سیب بودیم. که تو بسیار خری! خسته ام مثل جوانی که پس از سربازی. بشنود یک نفر از نامزدش دل برده. مثل یک افسر تحقیق شرافتمندی. که به پرونده جرم دخترش برخورده. خسته ام مثل پسر بچه که در جای شلوغ. بین دعوای پدر مادر خود گم شده است. خسته مل زن راضی شده به مهر طلاق. که پس از بخت بدش سوژه ی مردم شده است. خسته مثل پدری که پسر معتادش. غرق در درد خماری شده فریاد زده.

آن س وے ב ل ت ט گے. ڪاشڪﮯ یکﮯ بوב ڪﮧ فقط با یڪﮯ بوב. او راح ت از م ל گذشت! اگر خבا هم از او بگذرב. פ دا درهاے رפمتش رو. یﮧ פ ورده باز میڪنﮧ. ولے نمیتونے بہشوט دست بزنے. چوט روے در قفلے بﮧ ناҐ פڪمتﮧ . ای ט ه مہ اوم בی و رفتے.

با هیچ م زه اے. ع و ض نمے ک نم. اما م ت ع جبم از شیرینی ل بانت د ر ایט نمک زار . فقط آن دایره ی چشمان تو. اگر تو برای مט نیستے. ش ك نكט ! تاريخ 26 Aug 2013.

اگر یادمان رفت و باران گرفت نگاهی به احساس گلها کنیم. و منوچهر و پروانه و شاید همهی مردم شهر. شب خرداد به آرامی یک مرثیه از روی سر ثانیهها میگذرد. و نسیمی خنک از حاشیهی سبز پتو خواب مرا میروبد. بالش من پر آواز پر چلچلهها ست. و به این کاسهی آب. من که از بازترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت کردم. حرفی از جنس زمان نشنیدم. عاشقانه به زمین خیره نبود.

تو که میدونستی دلم فقط وابسته ی تو بود. آخه بی معرفت این رسمش نبود. که تو بزاری بری و منو تنها بزاری. بگی به منو احساسم هیچ حسی نداری. که یه روزی میرسه من از چشت میفتم. کاش کمی به یادم باشی. فقط لحظه ای به ذهنت خطور کند. که یک جایی کسی وقت خوابش. کم طاقتی عادت ان روزهایت بود. اکنون برای گرفتن خبری از من عجیب صبور شده ای. که به روی دستم ریختی.

You can win if you want. بازهم قلبی به پایم اوفتاد. بازهم چشمی به رویم خیره شد. باز هم در گیر و دار یک نبرد.

آنان که عشق را می فهمند عذاب میکشندو آنان که عشق را نمی فهمند عذاب میدهند. از دوست داشتن تو . امشب از آسمان دیده تو. پیکرش را دوباره می سوزد. آری آغاز دوست داشتن است. من به پایان دگر نیندیشم. که همین دوست داشتن زیباست. از سیاهی چرا حذر کردن. شب پر از قطره های الماس است. آنچه از شب به جای می ماند. عطر سکر آور گل یاس است. آه بگذار گم شوم در تو. کس نیابد ز من نشانه من.

وقتی کسی نیست که خودت را فرو کنی در آغوشش و گم شوی در رویاهای شبانه اش. که وجودش را از عشق سرشتند و آه.