آنقدر به آن باغ می رسید که همتایی نداشت. وقتی قدم به باغش میگذاشت. گویی دربهشت برین قدم میگذاشت. درباغش گلهای رنگارنگ و زیبا داشت. یک روز درمیان گلهایش شقایق هم کاشت. او به این که باید عاشق بود یقین داشت. اودرتنهایی همصحبتی جز گلهایش نداشت. با آنها حرف میزدو جایش جواب می خواست. پیرمرد آنقدر باغچه را دوست داشت. که هرروز صبح در آن گلی می کاشت. یک روز پیرمرد سخت مریض بود و تب داشت. پیرمرد مرد و گلها دگر صاحب نداشت.

قرمز مي شوي وقتي مي گويم دوستت دارم. زرد مي شوم وقتي مي شنوم دوستش داري. هميشه من ميسوزم و تو ميپري. چون مرواريد گردن آويز كسان دگري. مي توان فراموش كرد كه دلواپس شادماني تو هستم. مي توان محكوم كرد كه دلهرگي ام برايت مي تپد. مي توان خاطره كرد كه دلتنگ توام.

خواستگاری در دوره های مختلف. خواستگاری در دوره های مختلف . چون حوا بدون پدر و مادر بود آدم اصلا مشكلي نداشت و چاي داغ را روي خودش نريخت. با يه دونه دامن از اون چيني خال پلنگي ها ميري توي غار طرف. بعد ميري توي غار پدر و مادر دختره.

کاش کی یادت می دادن یه ذره مه ربونی. حال که به تو رسیده ام خود راجا میگذاری! می گذارم دردقایق غوطه ورشوی. ولی زمانی به من خواهی رسید. که ازخودهم گذشته ام . ღ پسرا ورود ممنوع ღ. خاطره هایی از جنس شیشه. ஜ ஜ میخوام برسونمت لاوبترکونمت ஜ ஜ. در امتداد جاده تو رامی نگرم.

بنام لیلی و مجنون بنیان گذار ملت عشق. همیشه نباید باهاش و در کنارش باشی تا دوستش داشته باشی میشه تنها واز راه دور دوسش داشته باشیو بپرستیش. تقدیم به زهره و مشتری گمشده ام,تقدیم به ستاره ی غروب کرده ام. به محراب دلم,به عبادتگاه جانم,به خورشید تارم,به عشقی که از آسمان دلم رو به غروب نهاد ولی هنوز ویران دلم به یادش چون آتشکده ای متروک است. تقدیم به تو که اولین و آخرینی. نوشته شده در ساعتتوسط من میمانم و عشق. نوبهاری بود و ما از میان شاخه ها در جستوجوی هم سر میکشیدیم. نوشته شده در ساعتتوسط من میمانم و عشق.

بهاره دختری از نخلستونای گرم جنوب. ظ ; یکشنبه ۱٩ مهر ۱۳۸۸. گذشتن از لحظه های سرد و بی روح آزارم می داد نه تحمل سردی زمستان بی فروغ. و من در انتهای کوچه تنهایی با لبخندی پژمرده خاطره های به وهم آلوده را مرور می کردم. کدام ابر با سخن خود عشق را می گریاند. کدام ناسپاس پاداش مهر مهرگان را نداده است و امروز دیروز نیست. و امروز اندیشه ما به سوی هیچ می رود حیران وسرگردان. نمی دانم تاوان کدامین گناه را باید پس بدهم . نمی دانم به چه دلیل باید اسیر غم شوم.

دریچه ای رو به خوشبختی! به كي بگه دلش از كي گرفته. خسته و تنها و دلش شكسته. عاش و رسوا و غريب و خسته. اسير و تنهائه ولي نشسته. به فكر ديدن گلش نشسته. فكر فرار تو ذهن اون نشسته. زندگي پولي واسش چه پسته. رنگ خدا توي دلش نشسته! این شعرو دامادم گفت منم با اجازش گذاشتم تو وبلاگم.