مرا یاد و تو را خاطر فراموش. این بار نوبت من بود. دستم رو گذاشتم رو تنه زمخت درخت روی تپه. پیشونیمو چسبوندم به دستای یخ زده ام! شروع کردم به شمردن. صدها صدی که خوندم دوباره و دوباره. به درون جهان سقوط کنم.

سرنوشت ننوشت گر نوشت بد نوشت مخصوصا برای من ولی بدون سر نوشت را نمیشه از سر نوشت. لا راضی نبود بارها شده بود ک کتکش زده بود از. بیرون رفتن منعش کرده بود و از خیلی چیزها محروم. چند روزی نشد ببینمش دلم واسش. خیلی تنگ شده بود بلاخره با هر بدبختی ک بود باهاش تماس گرفتم دله بهار بیشتر از. من تنگ شده بود همینکه صدام رو شنید شروع کرد ب گریه کردن اونم مثل من از این. وضعیت اصلا راضی نبود خلاصه بعد کمی صحبت کردن تصمیم گرفتیم فرار کنیم.