وبلاگستان چه برو بیایی داشت. چقدر ذوق داشتیم که هر روز بیایم و از روی ریدر وبلاگهای بروز شده رو دنبال کنیم. غافل از اینکه موبایل های هوشمند از راه میرسند و شبکه های اجتماعی اونقدر فراگیر میشه که دیگه یادمون میره یه زمانی وبلاگی داشتیم و کلی باهاش حال میکردیم و دفترچه خاطرات مون بود! چه دوستای خوبی رو تو همین دنیای مجازی پیدا کردم .

ای کاش من هم مادر نبودم. Posted by mylittlehero in Uncategorized. بیست روزی هست که دوباره خاطرات بد آن روزها جلوی چشمم رژه میره وبا دیدن هر عکس وفیلمی صحنه ای برایم تداعی میشه بارها وبارها آهنگهای آنروزها رو مرور کردم وفریاد زدم وگریه کردم .

به وبلاگ علی رضای مامان خوش آمدید. خوب نمی دونم از کجا بگم. آخرین مطلبم را تقریبا دو سال پیش نوشتم. زمانی که تازه سر کار رفته بودم. یک سالی را مامانم از علی رضا مواظبت کرد و بعدش هم سه ماه مهد کودک و ۹ ماه هم ژپش دبستانی یک بود. تو این مدت کلی بزرگ شده و کلی چیزهای خوب یاد گرفته. در حال حاضر علی رضا یه پسر ۵ ساله ی بازیگوش بسیار احساساتی و حساس بسیار بسیار بد غذا و خیلی باهوشه. با اینکه بازیگوشه ولی اصلا شرور نیست و به دیگران آسیب وارد نمی کنه.

خاطرات من از دوران هيجان انگيز بارداري تا زماني كه بتوانم براي دخترم بنويسم. تو ماشین وایسادی و نمی شینی. می نشینم و ظرف رو می ذارم رو پام .

امروز بعد از مدتهای زیاددد یه سر به اینجا زدم. موزیک وبلاگ که شروع کرد کلی خاطره برام زنده شد. یاده همه بچه های اینجا افتادم. دلم خواست به تک تکشون سر بزنم. هر چند خیلییی ها مثله خودم دیگه نمی نویسن و نیستن. قرار بود بنویسم برات از همه خاطراتت. می خوام بهت قول بدم که بنویسم . خوشحالم تو زندگی عشق و آرامش دارم. ممنونم ای خداا به تو مدیونم.

کوروش پسر بهشت در اوستا. اولین دادگستر گیتی پدر ایران زمین. من یه فرشته کوچولوی آسمونیم که مورخ 5 اردیبهشت ماه 1388 قدمهای کوچیکمو تو این دنیا گذاشتم. به وبلاگ من خوش اومدید. امیر حسین و هستی کوچولو. قالب وبلاگ کودک نی نی. قند عسل مامان امسال پیش دبستانی 1 میره! چه زود بزرگ شدی جوجه ی من! زندگی من کوروش قشنگم.

سلام به روی ماه بچه های گلم و دوستای مهربونمون. خوب با مشکلاتی که تو سایت بلاگفا پیش اومد دو تا پست آخرمون رو که متاسفانه بک آپ هم ازش نداشتیم از دست دادیم. امیدوارم خودشون بتونند درستشون کنند چون با این فاصله زمانی بین آپ کردنهای ما با این دو تا پست که به دلیل رمزی بودنشون قابل بازیابی هم نیستند خاطرات بیشتر از یک سال رو از دست دادیم.