صفحه ای از صفحات کهنه و پاره ی دل من. زهرا پیشرفت و پریزاد از زبان مامان پریزاد مهربونم. از زهرا پیشرفت شروع می كنم. او زن مقتدری ست . برنامه ریزو صاحب نظر است . می گیرد پرونده ها را بر رسی می كند دستور می دهد . ارتباط و برخوردهای اجتماعی خویش است. اما پریزاد در همان رفیده دوست دارد سراغ بچه ها برود . در شبانه روز را هم باید حتمن خرسك اش را بغل كند و بخوابد.

معجزه های خداوند رو با دلت ببین. او را می بینند دل های آدمیان به واسطه حقیقت های ایمان. رسیده ام به خدایی که اقتباسی نیست. شریعتی که در آن حکم ها قیاسی نیست. خدا کسی است که باید به دیدنش بروی. خدا کسی که از آن سخت می هراسی نیست. به عیب پوشی و بخشایش خدا سوگند. خطا نکردن ما غیر ناسپاسی نیست. به فکر هیچ کسی جز خودت مباش ای دل. که خودشناسی تو جز خداشناسی نیست. هوای مملکت عاشقان سیاسی نیست. نوشته شده در ساعت توسط حباب. و پرم از حس های خوب و قشنگ.

چقد این ساعت لعنتی دیر میگذره. نمیدونم چرا اینجوری میشه هی یه وقتایی که منتظرم. ما هم که منحرف شدیم. هر روز هم عاشق یکی میشیم. ماااااااااااااااااااا! یه شعرکی هم ادامه مطلب نوشتم. به هر حال حس و حال نوشتن نیست از خودم. همون دلی که میگن تیکه پاره شده اما کلی حرف توی خودش نگه میداره. کلی ارزو کلی راز کلی درد و تنهایی. به هر حال سال نو.