اگرحوصله وجنبه ی بیان احساسات یه دخترو نداری بهتره وبلاگوهرچه زودترببندی ازماگفتن بودبعدا گله نکنیا! خیلی برام سخته ولی دیگه خسته شدم. دیگه هیچ هیجانی واسه نوشتن ندارم. هم از طرف بعضی خواننده ها هم یه نفر دیگه که باعث شده از زندگی متنفر بشم. شاید بیام به وبلاگاتون سر بزنم. بدون شماها نمیتونم زندگی کنم. هر وقت تونستم سوغاتیایی که از شمال واستون آوردمو میذارم. شاید آن روز که سهراب نوشت.

این وبلاگ جهت به نمایش گذاشتن آثار هنری است. كاش وقتي زندگي فرصت دهد. گاهي از پروانه ها يادي كنيم. كاش بخشي از زمان خويش را. وقف قسمت كردن شادي كنيم. كاش وقتي چشم هايي ابريند. به خود آييم و سپس كاري كنيم. كاش با رغبت پرستاري كنيم. كاش دلتنگ شقايق ها شويم. به نگاه سرخ شان عادت كنيم. كاش شب وقتي كه تنها مي شويم. با خداي ياس ها خلوت كنيم. كاش گاهي در مسير زندگي. باري از دوش نگاهي كم كنيم. فاصله هاي ميان خويش را. با خطوط دوستي مبهم كنيم. كاش مثل آب مثل چشمه سار. كاش بين ساكنان شهر عشق.

نیک باش چون تابش آفتاب و بخشش باران. بخند به روی دنیا باقیشو بیخیالش. جایی برای گفتن دلتنگی ها. دکتر بعد از اینهای شاهرود. دنیای رایانه و ترفندهای آن. دور خواهم شد ازین خاک غریب. روزنگاری یک دانشجو در ناسرزمین مادری. یک ماما با چکمه های سفید. مراقبت از چاه و سنگ. وقتی یه چیزی رو میخوای.

نامه هایی که هرگز پست نشدند. نوشته شده در سه شنبه چهاردهم آذر 1391 ساعت 10 بعد از ظهر توسط س. حافظه ام به صفر نمی رسد. دیواری میخ شود در تنت. و هر ثانیه از نیامدن ابدیت رازخم زند. نیستی و در خانه ام جایی. بی تو شبیهه جمعه ام. نوشته شده در پنجشنبه دوم مرداد 1393 ساعت 0 قبل از ظهر توسط س. بهار رفت و من هنوز همان زمستان لحظه های داغ. خوابها را گم کرده است.