لمس کن کلماتی را که برایت می نویسم. تا بخوانی و بفهمی چقدر جایت خالیست. تا بدانی نبودنت آزارم می دهد. لمس کن نوشته هایی را که لمس ناشدنیست. که از قلبم بر قلم و کاغذ می چکد. لمس کن گونه هایم را که خیس اشک است و پر شیار. لمس کن لحظه هایم را تویی که می دانی من چگونه عاشقت هستم. لمس کن این با تو نبودن ها را. دوستت دارم ای بهترین بهانه ام. این روزها دلم اصرار دارد. وقتی می دانم کسی تمایلی به شنیدن صدایش ندارد! این روزها من .

برای عشقم! باشیطنت چشمک نمیزنی بلندبلندنمی خندی که اخم الکی منو هم اب کنه. قلب مهربونتم خاموشه چشمای خندونتم بستس. بلندشوواین گلهاروبگیرقبل ازاینکه اینهاهم مثل زندگیم پرپربشن. نفس بکش ونفس بده به نفست. چشمای قشنگت وبازکن تاببینی نفست کم اورده به نفس نفس افتاده. طاقت این جدایی دایمی رونداره! ببین داره دیوونه میشه ببین هرروزداغونترازدیروزه. ببین هنوزم باسنگ قبرت دردودل میکنه. ببین که نفست دیگه بریده.

بازم رفت و این منم با یه اتاق سرد و تاریک. یادگارش سر درد هر شبم شده. یکم از ارام زندگی کردن فاصله گرفتم. چ ش مهاے گ وב اف ت اבه . تم ام وج وבم בرב.

نوشت ه های خ ط خطی من. انقבر بیقرارے میکنم تا بلکﮧ בل فاصلﮧ ها بﮧ حالم سوزد. ﺭﻧﮕﺶ ﻗﺸﻨﮓ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ کمی پاهایم را اذیت میکرد. ﺧﻴﻠﻲ ﮔﺬﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﺟﺎ ﺑﺎﺯ ﻧﮑﺮﺩ. ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﻫﺎﻱ ﭘﺎﻳﻢ ﺭﺍ فشار میداد و هر روز که میگذشت. زخمی که در روی انگشتانم به جا گذاشته بود عمیق تر میشد.