عاشقانه ترین روز زمستان در سردترین روزش به وقوع پیوست! گویی دل از دریچه خدا سمت زمین آمد تا عشق را دوباره مجسم کند! و شاید این ها فقط کمی از خیال های نویسنده باشد که برای دخترک دیروز می نویسد! دخترکی که از بعد زمان و مکان خارج است! کسی که زمستانی بهار کند را نمی توان وصف کرد! چه برسد به من ساده قلم که از هر سمتش بنویسم باز کم می آورم! همین است شبیه رسم روزگار بودن که باید منتظر سیزدهی شبیه اسفند بود تا دوباره زمین پر شود از حس خواستن! نه خواستن خیالی که لایق نبود و دخترک قصه را خوش نیست! افتاده است که هم.

استاد دکتر حسن زاده لیله کوهی. برگ های دفتر سفید من. بیا یک شب مهمان دلم شو در این تنهائیم هم صحبتم شو. بیا در تک اتاق کوچک من شبی هم تو نمک گیر دلم شو. بیا و این دل تنگم دوا کن بیا و تک طبیب این دلم شو. بیا تا کی دراین خلوت بخوانم شریک غمهای بی ت ه م شو. بیا نور و صفایی ده براین دل تو معمار دل ویرانه ام شو. بیا من چون کویری شوره زارم بیا و باغبان این دلم شو.