ادمک مرگ همین جاست بخند. دست خطی که تو را عاشق کرد. ادمک خر نشوی گریه کنی. کل دنیا سراب است بخند. ان خدایی که بزرگش خواندی. به خدا مثل تو تنهاست بخند. نماز و روزه تو ن قبول حق. راستی من یادتون نرم پای سفره افطار. ای ماه بزرگ آمدی باز. با یک سبد از گل بهاری. هر جا که باشی منط.

به نام آنکه بر وجود انسان دمید و به نام آنکه دل را آفرید تا پدیده ای چون عشق را معلول آن کند. اما اینجا وقتی وارد شدم پر تار بود.

شايد با ديگري خوشبخت باشد . مگر خوشحاليش آرزويت نبود . خاطر کسی اگر عزیز باشد. خاطره اش ام ا قاتل. دستی به سرم نیامد و سایه نکرد. در قسمت انتهای دنیا ماندم. دنیا دگر برای ما نامحرم است. وقتی حال و هوای دل ما محرم است.

شايد از قطب هم سردتر. مردماني كه دلشان سخت سرد و بي بخار شده است. چشماني كه محبت را به شهوت فروخته اند. و دستاني كه اگر هم دستگيري كنند بي دليل نميكنند. شايد اين روزها همه با خود اين جملات را زمزمه ميكنيم. ميدانم خدايي آن بالا نشسته كه نگهباناني بر زمين.

دست بر شانه هایم میزنی. اما چیزی حس نمی کنند.

کسی که قسمت کس دیگریست سر راهمان قرار نده تا شب های دل تنگیش برای ما باشد. و روز های خوشش برای دیگری. ﺧﻮﺍﺏ ﯾﮏ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ .

آدمیزاد کمی فقط کمی آدم باش. که خودم کوچ کنم از شهرت . بکنم دل ز دل چون سنگت . می شوم دورترین خاطره در شب هایت تو به من می خندی . بر نمی گردم نه! می روم آنجایی که دلی بهر دلی تب دارد . عشق زیباست و حرمت دارد . دلت ارزانی هر کس که دلش مثل دلت سرد و بی روح شده است . سخت بیمار شده است .