کوچه پس کوچه های کاغذی. قائم عج الله تعالی فرجه. وقتی دلم تنگ می شود.

واحه ای در دلتنگی لحظه. واحه ای در دلتنگی لحظه. واحه ای در دلتنگی لحظه. روزی که خورشید بتابد و من به سوی آفتاب زندگی ام اوج بگیرم. اینجا سرزمین من است . واحه ای برای پر کردن تمام لحظه های تنهایی و دلتنگی. جایی که می توانم بروم بر روی بلندترین تپه اش بایستم و تمام فریادهایم را بدون ترس از کر شدن گوش ادمهای ناشنوا بیرون بریزم. جایی که می توانم تمام بغض هایم سالهای دور و نزدیک را بشکنم و باران چشمانم جان را غسل تعمید دهد. به سراغ من اگر می آیید.

گاهی یه نگاه تو بیابون خشکیده دلها رو سیراب میکنه و گاهی برای رضای تو دست از همه چیز میکشم. ز همه دست کشیدم که تو باشی همه ام. امیدوارم تو این روزهای میهمانی خدا دلهاتون صاف و زلال شده باشه که فرصت بندگی و تقرب به آستان دوست کمی دیگر نمانده. تو این روزهای گرم تابستون روزه گرفتن واقعا سخته و شهامت میخواد. اجر همه با خدا یا علی.

کاش هیچ روزی به هیچ کسی نگفته بودم دوستت دارم . اونقدر نگفتم و ننوشته ام که خودم یادم رفته یک زمانی همین وبلاگ نویسی شده بود دغدغه روزهای من. میخوام یبار دیگه به رسم قدیما از حالم بگم . این روزا بیشتر اوقات من در گرفتن گواهینامه کوفتی . این اتفاقی نیست ! چقدر باورش سخته ها ! .

به گمونم سیب حوا آبی بود. نه نه! به گمونم سیب حوا بنفش بود. واسه همین وسوسه اش کرد و چید. و آدم سقوط کرد! آن روزها. فیلتر کن راحت باش! سلام رو دوس ندارم! افزایش امار و رتبه. به قلم آنهایی که به بهشت نمی روند. من به بهشت می روم. دنیا به اندازه کافی جهنم بود. ما از درد دلمون سیگار می کشیم. ما دود از سرمون بلند میشه . آخه من که بخاطر دلم که بدجوری سوخته سیگار می کشم.