واژه ای که تو را می لرزاند. داستانی که برایتان خواهم گفت. مهارتی برای یاد گرفتن و خوب بودن. برای دل خودم که همیشه در اولویت هست و خواهد بود. این قاعده ی روزگار است دل من. می دانم که می فهمی چون هنوزم دنبال سرنوشتم می آیی. گاهی بی روح و گاهی پر از حرف که چقدر من و تو انتظار غروب را می کشیم. تا خواب سراغ چشمانم را بگیرد و آن روز را تمام کنیم. و گاهی برای ماندن ثانیه ها چقدر بارها و بارها التماس لحظه ها را کرده ایم.

هر آنچه بر دل نشسته است از دل برآمده. روزگار غریبی است نازنین . زمانه غریبتر از روزگار تو. به وسعت بیکران باید از غربتش گریست. بال هایم حس پرواز ندارند. و من خطوط موجی خاطرات زمانه را هنوز می جویم. عمیق تر از عمق زمان. غریب تر از روزگار تو ای نازنین. اما نامی از تو بر زبانها.