خاطره ای از مغازه رنگرزی نوشته احمد شاطریان. کلاس پنجم یا ششم ابتدایی بودم. در کارگاه رنگرزی آقارضا صباغی شاگرد رنگرز بودم. البته من تعطیلات تابستانی را در این حرفه میگذراندم. هم کار بسیار سختی است. وهم رنگرزی خودش یک حرفه ی هنری مهمی بود. این کارگاه پس از چندی بسته شد. رو به روی مغازه ی خودمان رنگرزی حاج ناصر و حاج جواد صباغيان بود كه اين دو برادر شريك بودند. من آنجا مشغول كارشدم و طی اين مدت فوت و فن های اين حرفه را خوب ياد گرفتم.

ترجمه چند شعر از جبران خلیل جبران. روزي با تو سخن خواهم گفت. روزي چشمهاي تو را خواهم سرود. اگر تو خاطري آسوده نداشته باشي. من هم آسوده خاطر نخواهم بود . از فردا برايم چيزي نگو. همان که بايد به خاطرش زنده بمانم.

عباس و لباس شب عید زن و بچه هایش. تقریبا بین سالهای 1351تا 1353. عباس بیست و شش هفت سالش بیشتر نبود. ولی تا اون سال چهار تا بچه قد و نیم قد داشت. که اولی اش علیرضابود و دو سه سالی از من کوچکتر بود یعنی شش هفت سالش بود و بچه بعدی. دختر بود و اسمش معصومه که یک شیر از علیرضا کوچکتر بود. عباس هم قالی بافی بلد بود و هم جولاهی باف ماهری بود ولی. اهل کسب و کارنبود و بقول ما. نمی آورد حتی پدر و مادرش. که کف و دیوارش خاک.

بازگشت همه به سوی اوست. خاطرات من از انقلاب اسلامی. دفاع مقدس آران و بيدگل. اس ام اس وفات حضرت زینب. خاطره ای از 33 سال قبل. من هم که در جهاد چابهار مشغول بکار بودم پیرو این فراخوان به تبریز رفتم و در جلسه مذکور شرکت کردم و پس از تکمیل فرم با اتوبوس به تهران برگشتم. شاید حدود نیم تا یکساعت خوابیدم.

از سری نامه های عاشقانه-نامهء دوم. الان که دارم این چیزها را برایت مینویسم خیلی زیاد دلم برایت تنگ شده است. سین عزیز! همه چیز چرت و پرت است. درست مثل متن بلند بالایی که برایت نوشتهام. چند وقتی است افتادهام توی خط نوشتن داستان هایی از این قبیل.